Bloemetje voor familie Panneman uit Oude Pekela
Oude Pekela- Wie heeft er een bos bloemen verdiend? Iedere week worden tientallen inwoners van onze regio genomineerd. Zaterdag kiezen we daar iemand uit en bezorgen die persoon een boeket.
Deze keer brachten we een mooi boeket naar Harry en Gé Panneman uit Oude Pekela. Ze werden genomineerd door Agnetha Panneman.
Ze schreef: “Ik nomineer mijn moeder en vader Harry en Gé Panneman. Omdat ze altijd voor ons klaar staan. We hoeven maar te vragen en ze staan klaar. En wat zijn ze de afgelopen tijd een steun en toeverlaat voor ons geweest tijdens en na de zware bevalling van onze tweeling!”
Wanneer we het tuinpad van de familie Panneman oplopen zien we al vier vrolijke kindergezichtjes achter het raam van de woonkamer.
Agnetha is al bij haar ouders en heeft haar vier kinderen meegenomen. Dyon (7), Yoel (5) en de tweeling Yasmijn en Vynce van anderhalf jaar oud. “Ja, allemaal met een Griekse Y ”,zegt Agentha. Yasmijn is inmiddels aan het dansen voor de tv. “Ze kent nu al de pasjes van sommige liedjes van Kinderen voor Kinderen”, zegt oma Gé.
De kinderen zijn vaak bij opa en oma. Soms wel vier dagen in de week. “Als er oppas nodig is, kan ik op ze rekenen.” Agnetha is nog steeds niet hersteld van de bevalling. Er waren grote complicaties en de anesthesie was niet helemaal juist, waardoor Agnetha de stress in de operatiekamer tijdens haar operatie helemaal meekreeg. “Ik zag de angst in de ogen van de specialist en dacht: Hier ga ik”.
Harry zegt: “Het was voor ons allemaal een spannende tijd. Gelukkig ging het met de tweeling wel goed.”
De kleine Dyon vult aan: “Yoel en ik mochten de tweeling toen de fles geven.”
Als je Agnetha zo ziet, lijkt er niks aan de hand. Ze zegt: “De ene dag ben je hartstikke boos, de andere dag hartstikke blij en weer een andere dag alleen maar verdrietig. Gelukkig weten de mensen die dicht bij me staan precies wat er aan de hand is.”
Harry en Gé zorgen graag voor de kleinkinderen. “Ach, je bent er de hele dag mee bezig. Maar we blijven ook heus onze eigen dingen doen. We zitten op een koor. En we fietsen graag. Dat gaat er wel om door.”
